Asturies nun pue esperar por un teóricu “pautu d’estáu” contra les muertes nel trabayu; Andecha Astur reclama que se pongan en marcha dende equí darréu midíes contra la siniestrabilidá llaboral y que se depuren responsabilidaes nes caberes traxedies
Un esbarrumbe nun nivel -2 d’una explotación de Cangas del Narcea remataba cola muerte de dos mineros, un sucesu que sescude’l país con una traxedia que ya creyíemos quedare nel pasáu.
L’accidente mortal na mina de Veiga de Rengos volvió poner enriba la mesa una ironía doliosa: Asturies lleva años ensin sofitase nes mines como columna vertebral económica de les cuenques, pero sigue sumando muertes baxo tierra. Dos trabayadores perdieron la vida nel esbarrumbe la selmana pasada, otres cincu en Zarréu nel mes de marzu, ensin que se depuren entá responsabilidaes y nadie pague por ello.
Nel casu de Cangas, al contra de lo ocurrío na mina de Degaña, si se cuntaba con permisos ya inspecciones bien recientes que, nidiamente, nun se fexeron en condiciones. Ye imprescindible depurar responsabilidaes darréu, una investigación seria, tresparente y con capacidá sancionadora. Hai de garantiza-yos a les families que va sábese qué falló, quién tenía qu’evitalo y comu se va facer pa que nun se repita.
Esti accidente encaxa, amás, nun panorama de creciente siniestralidá llaboral n’Asturies nos caberos meses. La suma de muertes n’estremaos sectores, dende la construcción a l’agroindustria, amuesa un problema de cadarma: precariedá, controles insuficientes y una política preventiva que nun ta siendo eficaz. En 2024 rexistráronse 11.765 accidentes llaborales con baxa, según datos de la Sociedad Asturiana d’Estudios Económicos ya Industriales. Esi mesmu añu, los siniestros graves subieron a 80, y los mortales a 17. Nel 2025 van 19 muertes, siete d’elles na minería.
Con estes cifres, ta nidio que l’accidente de Veiga de Rengos nun ye un suceso aislláu, sinón que se enmarca nun contestu de xorreciente siniestralidá llaboral. Poro, nesti comu nos anteriores accidentes, ye indispensable depurar responsabilidaes y guetar soluciones pa evitar que se repitan.
Pa ello y pa evitar traxedies futures, lo qu’hai falta nun ye falar d’hipotéticos “Pautos d’estáu contra la siniestralidá llaboral”, comu pidía ya en xunu Adrián Barbón, echando balones fuera y dexando otra vuelta’l futuru d’Asturies en manes de Madrí; hai falta una intervención darréu dende Asturies mesmo.
Nel casu de Veiga de Rengos, comu nel de Zarréu, dende Andecha Asturdesiximos una Investigación técnica na que s’averigüe con claridá qué falló nel esbarrumbe, con consecuencies reales pa los responsables, y, en xeneral, que se tomen midies de control de les condiciones llaborales y prevención real n’Asturies. La vida de los trabayadores nun pue tratase como un costu asumible.
